شناسایی مرغ سالم از بیمار
مدت زمان مطالعه : حدود 5 دقیقه
- یک مهارت مهم که همه سرپرستان سالن های مرغداری می باید داشته باشند، توانایی آنها در شناختن مرغ های سالم و مرغ های بیمار است.
- هنگامی که یک گله گرفتار بیماری است، شناسایی مرغ های سالم از مرغ هایی که به درجات مختلف بیمار هستند، یک کار معمول است. بنابراین لازم است که هر چه زودتر، هنگامی که تنها برخی از مرغ ها بیمار هستند بتوان آن ها را شناسایی کرد.
- با این که مدیر مرغداری از روی شواهدی که در دست دارد می تواند برخی از بیماریها را شناسایی کند، اما احتمال کمی هست که بتواند به همه بیماری ها پی ببرد. به هر حال، هر چه زودتر بتواند وجود بیماری در گله را ببیند، می تواند اقدام مناسب تری انجام دهد. اگر نوع بیماری را شناسایی کند، می تواند برنامه درمانی را آغاز نماید، و یا نمونه ها را برای آزمایش و شناسایی بیماری به آزمایشگاه بفرستد، و یا با یک کارشناس مشورت نماید. اقدام زودهنگام، نه تنها به مدیر شانس می دهد که بیماری را درمان کند، بلکه ممکن است در جلوگیری از گسترش بیماری به دیگر گله ها، به او کمک نماید.
یک مرغ سالم:
- فعال و هوشیار است.
- اندازه وزن او نسبت به نژاد، سن و جنس او عادی می باشد.
- لنگش پا و فلجی ندارد.
- زخم ندارد.
- بدشکلی و نقص عضو ندارد.
- چشم ها و سوراخ های بینی او تراوشات ندارد.
- پرهای پیرامون مقعدش آلوده نیست.
- تورم ندارد.
- کلاً دارای پر و بال خوبی، بسته به این که در حال تو لک رفتن یا تخمگذاری است می باشد.
یک مرغ بیمار، برخی یا همه ی نشانه های زیر را نشان می دهد:
- کنار کشیدن – پرندگان بیمار معمولا خود را از سر رراه پرندگان دیگر کنار می کشند و به یک جای آرام پناه می برند.
- قوز کردن – اغلب مرغ های بیمار حالت قوز کرده دارند و پرهایشان ژولیده است و چشمهایشان بسته است.
- اسهال – معمولا با وجود پرهای آلوده پیرامون مقعد مشخص می شود.
- فلجی – پاها، یالها یا گردن فلج هستند.
- عطسه و یا سرفه که ممکن است همراه با ترشحات از بینی باشد.
- وجود خون در مدفوع.
- تورم مفاصل.
- زخم.
- از دست دادن وزن – این هنگامی پیش می آید که مرغ ها دچار یک بیماری مزمن باشند، مانند بیماری مارک.
- دگرگونی ناگهانی در خوردن خوراک و نوشیدن آب- بیشتر وقت ها، این نخستین نشانه ی ناخوش بودن است.
- آهسته شدن رشn یا کاهش در تخم گذاری.
در مدیریت بهداشت و پیشگیری از بیماری ها در مرغداری باید گفت:
- دیدن شمار اندکی از مرگ و میر مداوم مرغ ها در گله، امری طبیعی است اما به هر حال، می باید برای کاستن از همین مرگ و میر اندک «معمولی» هم بکوشیم. سطح مرگ و میر معمولی در مرغداری های گوشتی تا 40 روزگی 4درصد، برای مرغ های تخمگذار و مرغ های مادر جانشین تا رسیدن به اوج تخمگداری کمتر از 5% و برای مرغ های تخمگذار و مادر کمتر از 1% در طی 28 روز می باشد.
منبع: نیکوتک