چگونه پی ببرید که جوجه های شما آنچه را که نیاز دارند دریافت می کنند
مدت زمان مطالعه : حدود 7 دقیقه
- دو هفته نخست پرورش دوره پرورش جوجه ها (brooding) نقش اساسی در پی ریزی پایه های بهترین عملکرد گله دارد. بدون پرورش مناسب جوجه ها در این دوره، جوجه ها نمی توانند به توان رشد ژنتیکی شان برسند، و این، سبب کاهش توان تولید، ضعف یکدست بودن گله وتلفات بالا می شود.
- این دوره بسیار اهمیت دارد زیرا اگر عملکرد جوجه ها در این دوره ضعیف باشد، نخواهند توانست این عقب ماندگی را در آینده جبران کنند. رسیدگی به این که آیا جوجه های شما آنچه را که برای رشد به آنها نیاز دارند را دریافت می کنند یا نه، و کوشش برای بدست آوردن بالاترین نتیجه در این دوره، راه شما را برای داشتن یک گله سودآور هموار می‌کند.
- در ریز چند نکته را در دسترس شما قرار می دهیم که با اندازه گیری آنها می توانید پی ببرید که گله شما تا چه اندازه عملکرد خوبی دارد.
دمای رکتوم
- یکی از راه ها برای پی بردن به اینکه آیا جوجه های شما به اندازه کافی گرم هستند این است که دمای رکتوم آنها را اندازه گیری کنید. دمای رکتوم جوجه ها، نخست می باید بیدرنگ پس از پایین آوردن آنها از کامیون حمل جوجه، و سپس یک یا دو ساعت بعد از رها شدن در سالن، برای بار دوم اندازه گیری شود. 40 تا 5/40 درجه سانتی گراد دما معمولی به شمار می رود. هر اندازه کمتر، و یا بیشتر از این، برای سلامت جوجه ها آسیب رسان است. در 3، 4 روز پس از جوجه ریزی مراقب نشانه هایی باشید که استرس سرمایی، یا استرس گرمایی جوجه ها را نشان می دهد.
- برخی از این نشانه ها و نه همه آنها: کم خوردن خوراک و آب، به هم چسبیدن (به نشانه سرما)، گرد آمدن در کنار دیوارها (به نشانه گرما و بی حالی) هستند.
آزمایش چینه دان
- یکی دیگر از راههای پی بردن به اینکه آیا جوجه های شما آنچه که نیاز دارند را دریافت می کنند، آزمایش چینه دان آنها در 12 تا 24 ساعت پس از جوجه ریزی است. برای اینکار جوجه را بردارید و با انگشتان خود چینه دان او را احساس کنید که آیا پر از آمیزه ای از خوراک و آب است یا نه. حالت چینه دان پر از «خوراک-آب» مانند حالت قوام ماده کره بادام زمینی است.
- اگر کمتر از 95% جوجه هایی که شما چینه دان آنها را آزمایش می کنید پر نباشد، بهتر است عوامل زیر را هم آزمایش کنید:
خوراک: کمبود خوراک، کمبود فضای خوراک خوری، مشکل فیزیکی خوراک، کیفیت خوراک
آب: کمبود کیفیت آب، مقدار آب در دسترس، زیادی بالا بودن، یا پایین بودن آبخوری ها، بسته بودن نیپل ها، نامناسب بوذن فشار آب، و بیش از اندازه بودن گرمای آب.
تهویه: ناکافی بودن تهویه هوا (بالا بودن گاز کربنیک، آمونیاک، و رطوبت)، بیش از اندازه بودن تهویه. (کار کردن بیش از اندازه «گرماده ها»، گرد هم آمدن جوجه ها با یکدیگر)
دما: گرمای بالا (جوجه ها را از دان خوریها دور می کند)، سرمای بالا (جوجه ها نزدیک «گرماده ها» جمع می شوند).
وزن جوجه در روز رسیدن به مرغداری (روز صفر)، روز هفتم و روز چهاردهم.
- وزن کردن جوجه ها در روز صفر، 7 و 14 روزگی کمک می کند که بدانید آیا جوجه ها، با نرخ مناسب رشد می کنند یا نه.
- 7 روز پس از رسیدن جوجه ها، وزن جوجه ها باید 39/4 بار بیشتر از روز صفر باشد. و 14 روز پس از رسیدن به مرغداری، وزن جوجه ها باید 51/2 برابر وزن 7 روزگی آنها باشد.
- اگر جوجه های شما به اندازه کافی وزن گیری نمی کنند، بهتر است در مدیریت خود تجدیدنظر کنید.
رطوبت هوا و بستر
- آزمایش رطوبت هوا و بستر نشان دهنده وزن مدیریت بستر، وضع تهویه، و مدیریت خطوط آبرسانی گله است. سطح مناسب رطوبت هوا در سالن، باید تقریبا 60% باشد، به هنگامی که سطح مناسب رطوبت بستر 25 تا 30 درصد است.
- بالا بودن رطوبت بستر سبب زخم کف پای مرغ ها می شود و مرغ ها دانه و آب کمتری می خورند، رشد آنها کاهش می یابد، و احتمال افزایش عفونت های باکتریایی و بیماری را افزایش می دهد. همچنین برای اندازه گیری سطح رطوبت می باید از رطوبت سنج مناسب استفاده کنید. شما می توانید یک مشت از مواد بستر را بردارید و آن را فشار دهید، اگر مواد بستر از هم پاشیده و جدا شود، رطوبت بستر مناسب و کافی است. اما اگر مواد بستر به هم بچسبند، و به شکل توپک درآیند، سطح رطوبت بستر بسیار بالا است.
- برای پی بردن به اینکه در چه مقطعی عقب ماندگی رشد پیش آمده، مرغداران می باید، پیشرفت گله را در طول زندگی، به ویژه در د و هفته نخست اندازه بگیرند. با این روش، نه تنها می توان رشد گله را دنبال کرد، بلکه به مرغدار امکان می دهد که اصلاحات لازم را در شیوه مدیریت خط انجام دهد و گله را در مسیر رشد مناسب قرار دهد.
منبع : نیکوتک