گرفتن مرغ زنده ممکن است باعث استرس، آسیب دیدگی و تلفات پرنده می شود . آیا می‌توان با تغییری ساده تفاوت زیادی ایجاد کرد؟
ژورنالMPJ گزارش می‌دهد ، یک گروه تحقیق نروژی به سرپرستی کیت الیز کیتلسن 2 روش متفاوت گرفتن مرغ را با استفاده از حمل آنها از مرغداری به اتاق انتقال ارزیابی کرد.
در روش اول که بسیار رایج است مرغ ها از هر 2 پا و به صورت سروته گرفته می‌شوند و در روش دوم از زیر شکم گرفته شده و به صورت ایستاده حمل می‌شوند.
البته روش گرفتن با یک پا هم وجود دارد ؛ اما ازآنجایی‌که این روش در قوانین نروژ ممنوع است جزو این تحقیق محسوب نمی‌شود.
به گفتهٔ کیتلسن به‌عنوان قسمتی از پژوهش مرغ های گوشتی ازنظر شکستگی پاها و بالها و همچنین زمان قرار گرفتن در جعبه ، تعداد مرغ های داخل جعبه ، تعداد مرغ‌هایی که
به پشت در داخل جعبه گذاشته شده‌اند و تعداد تلفات پس از رسیدن به مقصد مورد بررسی قرار گرفتند.
به گفتهٔ کیتلسن این پژوهش نشان داد روش گرفتن از زیر شکم و ایستاده روشی سریع است که در آن تعداد مرغ کمتر، اما با نظم بیشتر در هر کشو قرار میگیرد.
به علاوه میزان شکستگی بال در این روش کمتر است . او می‌گوید «گرفتن مرحلهٔ مهمی در زنجیرهٔ پیش از ذبح است و بر اساس این پژوهش روش گرفتن بر سلامت مرغ‌های گوشتی مؤثر است».
البته باید متذکر شد که هیچ روشی بی عیب و نقص نیست و به گفتهٔ کیتلسن روش گرفتن ایستاده نیز عیوبی دارد.
اولین مرحلهٔ زنجیر پیش از ذبح مرغ‌های گوشتی «انتقال» است. در این فرآیند مرغ ها از کف مرغداری به اتاق انتقال حمل شده ، سپس برای انتقال به کشتارگاه داخل وسیلهٔ نقلیه قرار می‌گیرند.
این مرحله به صورت مکانیکی یا دستی انجام می‌شود. در گرفتن مرغ ها به صورت دستی و برای فروش معمولاً مرغ ها از یک پا گرفته و حمل می‌شوند، به صورتی که شخص با یک دست
3 الی 5 مرغ و با دست دیگر 1 یا 2 مرغ را می گیرد.
مرغ‌های گوشتی به صورت وارونه به اتاق انتقال حمل می‌شوند که معمولاً کانتینری با کشوهای متعدد است و مرغ‌های داخل جعبه درون آن قرار می‌گیرند.
فرآیند گرفتن و قرار دادن مرغها در جعبه ممکن است باعث استرس، آسیب دیدگی و تلفات مرغ ها ؛ و به خطر افتادن سلامت آن ها شود.
انجمن ذبح انسانی و «کتاب راهنمای حمل و نقل حیوانات اروپا» (کنسرسیوم طرح راهنمای حمل حیوانات) توصیه می‌کند گرفتن مرغها باید از بال ها، به صورت تکی و ایستاده باشد.
در برزیل نیز همین شیوه به‌منظور کاهش خطر آسیب دیدگی مرغها توصیه می‌شود. گرفتن و حمل مرغها به‌صورت ایستاده استرس وارد به مرغ را کاهش می‌دهد. میزان استرس با اندازه گیری غلظت کورتیکواستروئید مشخص می‌شود.
به علاوه گرفتن مرغ ها به صورت وارونه باعث عدم تحرک طولانی مدت شده که معمولاً معیار اندازه‌گیری ترس است. اگر قرار باشد مرغ ها به صورت وارونه گرفته و حمل شوند،
بر اساس توصیهٔ چندین سازمان بهترین روش گرفتن آنها از هر دو پا است.
در اتحادیه اروپا حدود 4 میلیارد مرغ گوشتی برای تولید گوشت نگهداری می‌شود و این تعداد حاکی از آن است که آسیب دیدگی و سلامت ضعیف حتی در بخش کوچکی از جمعیت
مرغ های گوشتی بر شمار زیادی از آنها تاثیرگدار است. درنتیجه به گفتهٔ کیتلسن، کاهش استرس و آسیبدیدگی در فرآیند گرفتن و حمل مرغ های گوشتی اهمیت بسیاری دارد.
آگاهی، مهارت و آموزش کارکنانی که مسئول گرفتن حیوانات هستند در بهبود سلامت دام تجاری ضروری است. بااین‌حال پژوهش‌های علمی کمی در رابطه با روش‌های مختلف گرفتن
مرغ‌های گوشتی انجام‌شده است؛ بنابراین افزایش دانش علمی در رابطه با چگونگی تأثیر روش‌های متفاوت گرفتن دستی بر سلامت مرغ‌های گوشتی ضروری است.
با استفاده از این دانش صنعت قادر است آموزش افراد به بهترین شکل را تضمین کند.
هدف این پژوهش بررسی تأثیر 2 روش متفاوت گرفتن دستی مرغ ها بود: گرفتن از هر دو پا یا گرفتن از زیر شکم و به صورت ایستاده.
این پژوهش تحت شرایط تجاری دریکی از مناطق پرورش مرغ گوشتی نروژ (تروندلاگ) در 2 گروه متفاوت از 2 مزرعه مختلف انجام شد.
این 2 گروه از هیبریدهای متفاوت بودند: یک دسته مرغ های سنتی با رشد سریع (Ross 308)، تعداد: 30000 مرغ گوشتی، ذبح شده در سن 33 روزگی و با وزن 1328 گرم.
(میانگین وزن لاشه. وزن تقریبی جاندار زنده 2000 گرم). گروه دوم هیبرید و با رشد کم (Hubbard JA 787)، تعداد: 16800 مرغ گوشتی، ذبح شده در سن 44 روزگی و وزن 1539 گرم (میانگین وزن لاشه برای این گروه. وزن تقریبی زنده 2300 گرم). جنسیت هر دو گروه مختلط و مصرف خوراک به صورت آزاد و در حد اشتهای جاندار بوده است.
هر 2 مرغداری متعلق به یک تولیدکننده بود که ازنظر اندازه و سیستم تهویه مشابه بودند. نمونهٔ این پژوهش جمعاً 3951 مرغ گوشتی از هر دو مرغداری بود، 2010 مرغ با پاها گرفته شدند (1031 مرغ هیبرید سنتی و 996 مرغ گوشتی هیبرید با رشد کم) و 1941 عدد از آنها به صورت ایستاده گرفته شدند (969 مرغ گوشتی هیبرید سنتی و 955 مرغ گوشتی هیبرید با رشد کم).
هر 2 روش گرفتن در هر 2 گروه ارزیابی شد.
گرفتن زیر شکم مرغ‌های گوشتی و در وضعیت ایستاده روشی سریع است؛ که در مقایسه با گرفتن مرغها از هر دوپا و حمل آنها به‌صورت وارونه با شکستگی کمتر بالها و تراکم بیشتر و منظم ترآن‌ها در کشوها همراه است.
همان‌طور که گفتیم گرفتن مرغها از یک پا مشاهده نشد، اما به نظر می‌رسد گرفتن از دو پا در مقایسه با گرفتن از زیر شکم و ایستاده باعث بال زدن بیشتر مرغها می‌شود. نتیجهٔ هر دو پژوهش نشان داد فعالیت مرغ‌های گوشتی در زمان حمل تأثیری بر میزان شکستگی بالها ندارد.
فرض ما بر این است که شکستگی بالها هنگام قرار دادن مرغها در جعبه نسبت به حمل آنها بیشتر است، و این میتواند احتمال شکستگی کمتر را در مرغ‌هایی که از زیر شکم گرفته می‌شوند توجیه کند؛چون در این روش قرار دادن مرغها درون کشو با کنترل بیشتری انجام می‌شود.
گرفتن مرغها از زیر شکم برای کارکنان خسته‌کننده است و در هر بار تعداد کمی از آنها را می‌توان گرفت، درنتیجه کارکنان باید دفعات بیشتری را برای گرفتن مرغها خم شوند. اگر این روش برای کل گله بکار رود، بر فشار فیزیکی کارکنان در زمان جعبه بندی مرغها تأثیر منفی خواهد داشت؛ چون طولانی شدن زمان گرفتن باعث افزایش استرس شده و مرغها مدت زیادی را بدون غذا و آب خواهند بود.
همچنین باید متذکر شد که گرفتن سریع نیز برای سلامت مرغها زیان‌آور است؛ چون باعث افزایش آسیبدیدگی شده و به این ترتیب گرفتن سریع به تنهایی مورد نظر نیست.
باید توجه داشت که این 2 روش نسبت به روش گرفتن با یک پا نرخ گرفتن را کاهش می‌دهند و به دلیل نیاز به نیروی بیشتر پیامدهای اقتصادی خواهد داشت.