معرفی درختچه های همیشه سبز برای تمام فصول سال
مدت زمان مطالعه : حدود 15 دقیقه
حیاط، باغ و فضای بیرونی خانه زمانی میتواند زیبا و شاداب کننده باشد که سرسبزی در تمام طول سال فضای سبز را در بر بگیرد. استفاده از گیاهان همیشه سبز در طراحی محوطه باعث می‌شود حس و حال مثبت و فضای دلنشین همیشه حکم فرما باشد. در این پست چند نمونه از درختچه‌های همیشه سبز را معرفی می‌کنیم.
زرشک زینتی
بوته ای برای همه فصول گلهای زرد کوچک زرشک سرانجام به حبه‌های گرد کوچک سرخ براق در ریسه‌های کوچک و بزرگ تبدیل می‌شود. متداول‌ترین انواع زرشک تزیینی که پرورش داده می‌شود، درختچه‌ای با شاخ و برگ متراکم و گرد و خزان کننده به ارتفاع یک متر با پهنای زیاد و با خارهای تیز بر ساقه است. زرشک گیاهی پر دوام است و حدودا پس از ۵ سال بالغ می‌شود، ولی از اوایل عمر گل می‌دهد. این گیاه دارای گلهای زرد رنگ کوچک درخشان است. زرشک در کاشت به صورت مخلوط با سایر گیاهان بسیار زیبا است. این گیاه در هر فصلی از سال زیبایی خاصی به باغ می‌بخشد. مناسب مناطق گرمسیری نیست، ولی در بسیاری از مناطق دیگر می‌روید. نسبت به یخبندان بسیار مقاوم است. برای نشان دادن همه محاسن خود به آفتاب کامل نیاز دارد. در بسیاری از خاک‌ها به خوبی می‌روید، ولی بهترین رشد را در خاک تقویت شده با مواد آلی دارد.
درختچه آیلکس
درخت انبوه ایلکس با آن برگ‌های دندانه دار براق و میوه‌های سرخ زیبا واقعاً درخت خاصی است؛ خصوصاً زمستان بی برگ و بار با حضور سبز و قرمزش پر شور و حرارت می‌شود. این درخت با شاخ و برگ انبوهش در باغ و باغچه، چه کنار هم کاشته شوند و چه به صورت پرچینی متراکم هرس و کوتاه شوند و چه تک‌درخت خوش نمای باغچه باشد، چه مهمان گلخانه شود فرقی ندارد؛ همه جا خاص و چشم گیر است؛ حتی با میوه‌های سرخش پرنده‌ها را به باغچه دعوت می‌کند. در آفتاب کامل به خوبی رشد می‌کند. در مکان‌های نیم سایه یا کاملاً سایه هم میتواند رشد کند. در مناطق با آب و هوای گرم بهتر است بعد از ظهرها در سایه قرار گیرد. به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. در اقلیم‌های خنک و مرطوب بهترین رشد را دارد.
شمشاد معمولی
بومی نواحی غربی و جنوبی اروپا می‌باشد به ارتفاع ۱ تا ۹ متر می‌رسد. برگ‌ها کوچک به رنگ سبز تیره، چرمی، بدون دندانه، به شکل سرنیزه ای، گل‌ها بدون ارزش زینتی و به رنگ سبز روشن می‌باشند. در طراحی فضای سبز به عنوان پرچین و حائل مورد استفاده قرار می‌گیرد. نیازهای گیاه عبارتند از: نور آفتاب تا سایه، آبیاری متوسط که خاک همیشه مرطوب بماند. تکثیر این گیاه از طریق قلمه چوب نرم، چوب نیمه سخت و چوب سخت ممکن است.
میخک هندی
گیاهی است کم توقع و مقاوم و همیشه سبز از خانواده پیتوسپوراسه و زادگاهش استرالیا، همیشه سبز و به عنوان گل بریده مورد استفاده است، در زادگاهش در هوای ازاد ارتفاعش گاه به ده متر می‌رسد، برگ‌ها سبز کمرنگ با حاشیه زرد و یا سفید کرمی و مانند برگ گیلاس موج دار و درخشنده، گل خوشبو و میوه ریز آن زینتی است، جهت خوش فرم نگهداشتن این گیاه هر ساله قبل از بهار نیاز به هرس شدید دارد و طول شاخه‌ها را باید به یک سوم کاهش داد. به نور کافی احتیاج دارد. در صورت تاریک بودن هوا برگ‌ها شروع به ریزش می‌نمایند. نور متسقیم آفتاب به برگ‌ها صدمه می‌زنند. مقاومت خوبی نسبت به درجه حرارت پائین دارد، تا حدود ۴ درجه سانتیگراد مقاومت می‌کند، بهترین درجه حرارت در تابستان ۲۴ است، به هوای مرطوب و مملو از اکسیژن نیاز دارد.
درختچه سه رنگ (فوتینیا)
این درختچه همیشه سبز، که غالباً برای ایجاد مرز و حایل به کار می‌رود، عزتش مرهون رنگ سرخ شاخ و برگ نورُسته آن است. گلهای بسیار کوچک سفید فوتینیا به صورت خوشه‌هایی در می‌آیند که در بهار بر بوته پدیدار می‌شوند. این درختچه در بهار و تابستان و پاییز دارای ۳ رنگ مختلف است، برای همین به سه رنگ معروف می‌باشد. ارتفاع بوته‌های هرس نشده، بسته به گونه آنها،به ۴ تا ۵ متر می‌رسد. فوتینیا گیاهی پر عمر است که پس از ۱۰ سال به بلوغ می‌رسد، اگرچه از ابتدای زندگی گل می‌دهند. اغلب باغبانان به درختچه ها اجازه گل دادن نمی‌دهند و به محض پیدا شدن غنچه‌ها، در اسرع وقت، آنها را هرس می‌کنند تا رشد شاخه‌های جوان را برانگیزانند، زیرا علت عمده پرورش این گیاه سرشاخه‌های رنگین آن است. آفتاب کامل را ترجیح می‌دهد. سایه بخشی از روز را نیز تحمل می کند، ولی البته خیلی متراکم نخواهد شد و شاخ و برگ تازه درخشانی تولید نخواهد کرد.
کاملیا
درختچه ای همیشه سبز و زینتی با گلهای قرمز، صورتی، سفید که در محیط با پرورش آن معمول تر است، خانواده آن ته آسه و بومی چین و ژاپن است و کره است، برگ‌های سبز و تیره آن با گلهای زیبای قرمز رنگ تضاد رنگی ایجاد می‌کند که بسیار جذاب است، حتی الامکان از جابجا کردن و چرخاندن گلدان پرهیز کنید، در غیر اینصورت شکوفه‌های آن قبل از بازشدن می‌ریزند، گل‌ها در طول فصل پائیز تا اوایل بهار شکوفه می‌شوند، خاک اسیدی را دوست دارد و تکثیر آن در منزل مشکل است، نیاز به نور شدید دارد، ولی از افتاب بیزار است. در بهار و تابستان حداکثر درجه حرارت ۲۱ و حداقل آن در زمستان ۱۳ درجه است. در بهار هفته ای دو بار گیاه را آبیاری کنید ولی در تابستان هفته ای یکبار کافی است، مجدداً دفعات آبیاری را افزایش دهید و در پائیز به هفته ای دو بار برسانید، آب باید فاقد املاح باشد و حتی الامکان از آب باران استفاده کنید، زهکش را همیشه بازدید کنید.
آکوبا
آفتابِ کم جانِ فصل‌های سرد، نور و حرارت را از باغچه دریغ می‌کند ولی گیاهان همیشه سبزی مثل آکوبا با میوه‌های سرخش در فصل پاییز، امیدهای باغچه را برای سرسبزیِ دوباره زنده نگه می‌دارند. شمشاد ژاپنی نه فقط خزان ندارد، برخی ارقامش با کک و مک‌های زرد درخشان نور گرم آفتاب را هم تداعی می‌کنند. زادگاه این گیاه همیشه سبز زیبا، چین، تایوان . جنوب ژاپن است ولی به خاطر سازگاری به انواع آب و هوا و مقاومت به سرما و شوری خاک، در کنار همیشه سبز بودن آن؛ امروزه آن را در بیشتر نقاط جهان می‌توان دید. در یک خاک غنی با زهکش خوب میتواند رشدی سریع‌تر داشته باشد. با این وجود این گیاه نسبت به فقر غذایی خاک مقاوم است. این گیاه به خوبی در مکانی نیم سایه یا سایه کامل رشد می‌کند و این سایه موجب رشد انبوه گیاه می‌شود. مرطوب نگه داشتن بستر خاک گیاه، به رشد سریع و شادابی گیاه کمک می‌کند. با این وجود گیاهان چند ساله کاشته شده در خاک که به خوبی استقرار یافته اند مقاومت بالایی در مقابل کم آبی دارند. به یاد داشته باشید گیاهان کاشته شده در گلدان مقاومت کمتری نسبت به خشکی کشیدن دارند. همچنین از غرقابی کردن این گیاه بپرهیزید.
آکوبا
درختچه پیراکانتا (شیرخشتی) (سرده)
پیراکانتا درختچه ای خشن، زیبا و همیشه سبز بومی شرق آسیا و از خانواده روزاسه هستش که در نیمه اول سال با گل‌ها و نیمه دوم با میوه اش زینت بخش باغچه‌های ما می‌شود. البته به خاطر تیغ‌های وحشی آن، نباید در محیطی نزدیک به محل رفت و آمد کاشته شود. پیرا کانتا مدتاً برای ایجاد حریم و حایل گیاهی مخصوصاً در نواحی سردتر پرورش داده می‌شود. ساقه‌های خار دار و برگ‌های سبز برّاق دارد. در زمستان خوشه‌های گلهای سفید آن بسیار جذاب است و از ابتدای عمر گیاه بر شاخسارانش می‌شکفند. در طول پاییز و زمستان نمایش پُردوام میوه‌های خوشه ای و آلبالو مانندِ نارنجی یا سرخِ خار آتشین جلوه درخشانی به باغ می‌دهد و موجب جذب پرندگان می‌شود و این امر، خود موجب پراکنده شدن بذر گیاه می‌گردد. اقلام فراوان این گیاه با عمر طولانی در نواحی خنک در دسترس است. اگرچه غالباً برای ایجاد حریم و حایل به کار برده می‌شود، اما میتواند داربستی شود. ارتفاع آن بعد از ۵ تا ۱۰ سال به ۳ تا ۵ متر می‌رسد. برای داشتن رشد کامل و متراکم به آفتاب کامل نیاز دارد و به باد تحمل نشان می‌دهد، لذا غالباً به عنوان بادشکن و پرچین و حایل پرورش داده می‌شود. به انواع گوناگونی از خاک‌ها تحمل نشان می‌دهد.
منبع: www.nazboo.com